Wegens technische mankementen...

Helaas geen verhalen meer! De laptop heeft enkele dagen geleden besloten de pijp aan Maarten te geven :(

Het Monaco van Oekraine, maar dan met vieze naalden

Odessa: geliefd onder de jetset van het Oosten en bekend om haar wilde uitgaansleven. De parel van de Zwarte Zee, wordt ze ook wel genoemd. Die Zwarte Zee, daar was ik nog nooit geweest, dus klonk als een prima excuus om Odessa even aan te doen.

Kiev achterlaten ging toch wel een beetje met lood in de schoenen, als ik even heel eerlijk mag zijn. Geweldige stad, bruisend van het leven en geeft hoop voor hoe het leven hier ook kan zijn. Over de weg van Kiev naar Odessa is he-le-maal niks te zeggen. Behalve dat het bijna 500km is. Maar, de wegen zijn tenminste een soort van goed. Verder niks, noppes, nada. Één lange rechte weg waar mening dragracecoureur jaloers op is. Af en toe even stoppen om wat te drinken danwel te eten. En terwijl je dan rond een uur of 3 iets staat te eten, is het tijd om een onderkomen te zoeken. De telefoon wordt geopend, de Booking.com app wordt aangeslingert en het feest kan beginnen. Afgesloten parkeren? Check. Ruim appartement? Check. Mooie douche? Check. Kan niet missen zou je denken. Tot je aankomt in een wijk waar zelfs Holleeder zich even achter de oren krabt. Oké, fijn dat ik de motoren op een afgesloten binnenplaats kan parkeren, maar dat ik zigzaggend om de gebruikte naalden heen moet manoeuvreren, boezemt een mens nou weer net iets minder vertrouwen in. Toch maar even appartement gecheckt, dat verder uitstekend was, maar nee. Dit voelt niet goed en dus wil ik hier zo snel mogelijk weg. Daarna aangekomen in een wijk waar je nog steeds niet je ijsklontjes onbeheerd achterlaat, maar bij nader inzien woont hier wel prima volk.

Hoogste tijd dus om te ontdekken wat de goede kanten van Odessa zijn. Ik kan al wel verklappen dat hier enorm mooie gebouwen te zien zijn én het strand moet het neusje van de zalm zijn. Niet dat ik van strand houd, maar wellicht dat de bezoekers ervan het leed kunnen verzachten. Dit zijn overigens de laatste dagen in Oekraine: woensdag is het tijd voor Moldavië om mij te overtuigen van haar pracht en praal! Zet u schrap...

Als een God in Oekraine

Iedereen kent de gezegde "Als een God in Frankrijk" wel, maar kan dat ook in Oekraine? Ik heb het voor jullie uitgezocht. En het antwoord luidt: jazeker wel, maar blijf vooral op de hoofdwegen. Het contrast tussen arm en rijk is hier schrijnend, zoals gezegd. En dat wordt alleen maar duidelijker vanuit de plaats waar ik dit nu typ: op mijn balkon van mijn appartement vanuit Kiev. Schitterende stad overigens, dat niet onderdoet aan bijvoorbeeld Berlijn of Praag. Schitterende gebouwen en stroomt over van levendigheid en historie, alleen voor een fractie van de prijs. Gisteren sushi gegeten, en niet zuinig aan gedaan. En van prima kwaliteit hè! Quanta costa? 14 euro! Dus, doe eens gek, en bezoek Kiev eens. Maar kijk eerst de documentaire over de protesten in 2013 eens, te vinden op Netflix: Winter on Fire.

Zit hier nu alweer drie dagen en ondanks ik het prima naar m'n zin heb, is het morgen tijd om weer te vertrekken. Doel? Odessa, het Monaco van Oekraine: zon, strand en zien en gezien worden. Niet mijn ding, maar de Zwarte Zee bezoeken hoort er nu eenmaal bij! Vandaag overigens een dagvullend programma gehad met Chernobyl op de planning: zeer indrukwekkend, maar vooral de natuur die ook hier haar weg vindt, ondanks de verschrikkelijke ramp. 8 uur vertrokken met onze gids en omstreeks 19:00 weer in het appartement. Kort gezegd: enorm indrukwekkend!

Losse vullingen en organen als milkshakes

Ken je dat? Dat wanneer je op de bank zit, nadat je het gras hebt lopen maaien met grootvaders grasmachine, die nog op dieselolie loopt, dat je het gevoel hebt dat je nog steeds op dat ding zit weg te trillen? Nee? ik wel! En ik zal u vertellen waarom. Woensdag aangekomen in Oekraïne, daar begint het al mee. Nooit heengaan dus. Misschien dat je daarom hier geen west Europeanen ziet. O ja, wel. Natuurlijk. In Uzhorod, of all places, een groene Skoda met gele platen zien. Hoe verzin je het.

Hoe dan ook, dat de wegen slecht kunnen zijn wist ik, maar wat ik vandaag heb mogen aanschouwen, mag naam de "weg" niet eens meer krijgen. Plat gebombardeerde, door tanks verkrachtte en door God en-wie-dan-ook verlaten stukjes bodem, dekken eerder de lading. De wegen zagen er op de kaart leuk uit, mooie bochtige wegen door de paar bergen die Oekraïne rijk is. Zou vandaag drie uur duren om in Lviv te komen. Vergeet het maar. Heb over een stuk van 50km 3 uur gedaan! Constant putten, kuilen en gaten ontwijken. Nee, binnendoorwegen zijn niet meer aan mij besteed, vanaf nu alleen nog maar hoofdwegen. Die zijn wel redelijk.

Hoe dan ook, genoeg negatief gezwets: Oekraïne is cool! Alleen al vanwege de taal. Geen touw aan vast te knopen voor mij, zowel i schrift als spraak niet, en dat geldt andersom voor hen ook. En dat maakt het leuk, want dan ga je gebaren he. Hoe leg je uit dat je twee bananen wilt? Dat schiet natuurlijk al snel in het verkeerde keelgat bij het meisje achter de toonbar. En zo heb je weer wat te lachen voor de komende paar uur in je helm. Ik had het overigens armer verwacht. Zoals Albanië, met overal paard en wagen, maar dat valt mee: mensen zijn hier of heel arm, of heel rijk. Zo kun je het ene moment oma met twee tanden in haar gelaat op haar ezel rijden, terwijl de buurman haar inhaalt in zijn Bentley Continental GT. Waar gebeurd.

Ik zit nu in Lviv: een onwijs leuk en gezellig stadje. Heeft veel Oostenrijkse/Hongaarse invloeden vanwege de geschiedenis. Morgen houd ik hier een rustdag om te stad eens even te verkennen vanuit mijn meer dan luxe appartement die ik gehuurd heb voor twee dagen á 25 euro. Sfeervolle straatjes, dansensde mensen op muziek op elke hoek van de straat, historische gebouwen en gezellige terrasjes. En tegelijkertijd is dit een schraal contrast met de rest van Oekraine. Mensen hier geven blijkbaar niet zoveel om hun eigen land: zo stuitte ik op een idylissch meertje, midden in de bergen - het had zo een Bob Ross schilderij kunnen zijn -, maar even later wordt de rivier als plaatselijke vuilnisbelt gebruikt. Eeuwig zonde. Nee, ik gok dat Oekraine op korte termijn niet tot de EU zal behoren, tot veel spijt van de lokale bevolking. Maar ik snap wel waarom.

Terwijl de rest van Nederland op de Spaanse stranden ligt...

Ben ik het liefst te vinden in landen waar zo min mogelijk gele kentekenplaten te vinden zijn. Lees: waar niet ineens de woorden "Zeg Peter, hebben we eigenlijk nog wel genoeg hagelslag in de voorraadkast staan?" op de meest ondenkbare plek je oren doorboren als bestek op een porseleinen bord. Maar tot nu toe is dat nog steeds een droom. Want terwijl ik vandaag de Tsjechische binnenwegen onveilig aan maken was, moet Jakub, de lokale boer, plots vol op zijn rem stampen, omdat een Skoda, gevolgd door caravan, mét gele kentekenplaten, blijkbaar in de waan is dat hier verkeer van rechts geen voorrang heeft. Als de aardappelen van Nederlandse bodem nog maar heel zijn.

Gisteren een week vroeger dan verwacht vertrokken uit Dordrecht. Van die dag is weinig soeps te maken, al kan je nog zoveel bestsellers op je naam hebben. Kort samengevat: Autobahn. Kilometers vreten. Maar gelukkig heb ik daar het juiste materiaal voor: de KTM heeft nog geen klap verkeerd gegeven, maar echt als een vis in het water voelt hij zich niet in dit terrein. Bochten vreten, dat wilt 'ie! En dat heb ik vandaag gedaan. Na vanmorgen te zijn vertrokken uit Leipzig, ben ik tot aan Praag over de snelweg gereden wat best goed te doen was. Vanaf oost Duitsland dunde het verkeer uit en kon ik goed opschieten. Waarom vertrekt half motorrijdend Nederland naar landen als Oostenrijk of Italië? Hier zijn anders genoeg bochten te vinden, voorzien van prima asfalt en nog rustig ook. Niks te klagen gehad vandaag, op het half uurtje regen in Praag na. En zo heb ik zo'n beetje de hele middag de KTM de sporen kunnen geven in de mooie natuur die Tsjechië rijk is. Toppertje hoor, die oranje vriend. Hebben ze goed bekeken daar in Oostenrijk. Uiteindelijk aangekomen in één van de berggebieden in een stadje genaamd Tišnov. Helemaal geen onaardig spulletje, en dat voor 29 euro. De prijzen worden alleen maar leuker! Eten hadden ze alleen niet, en de restaurants waren dicht. Dus het is een maaltijd op z'n Dicks geworden, voor de kenners. Oftewel, supermarkt in, mandje volladen en op de kamer opeten met Netflix aan. Mij hoor je niet klagen. Morgen op naar Slowakije, wat overigens de eerste keer wordt.

Net zo benieuwd als ik? Ik zou zeggen, blijf lezen!

"Wat moet je daar nou?"

Je kent dat wel: sta je je motor te wassen op de oprit, komt de buurman naar buiten die vraagt of er nog een motorreisje in het verschiet ligt. "Ik ga deze zomer oost Europa maar eens verkennen, Oekrainë enzo." En juist het gemiddelde antwoord hierop is waarom dergelijke bestemmingen mij trekken: "Wat moet je daar nou?". Precies. Dat gaan we eens ondervinden. In 2015 was Albanië ook zo'n land en dat maakte diep indruk. Tijdmachines bestaan nog niet, maar zulke landen komen in de buurt.

Aankomende zomer heb ik 4 weken de tijd en de route zal grofweg zijn: Duitsland - Tsjechië - Slowakije - Oekrainë - Moldavië - Roemenië - Servië - Bosnië - Slovenië en via Oostenrijk weer terug. Zo zal ik een paar dagen in Kiev verblijven om Chernobyl te bezoeken, waar in 1986 de kernramp plaatsgevonden, waar tot op de dag van vandaag nog steeds ellende van is. Kiev zelf moet ook erg interessant zijn. Nog niet zo lang terug, in 2013 om precies te zijn, kwam daar de bevolking in opstand tegen de toenamlige president, die het volk aansluiting met Europa beloofde, maar die er vervolgens niet kwam. Die opstand liep totaal uit de hand met honderden doden als gevolg. Odessa, het Monaco van Oekranië, moet ik ook even zien, inclusief palmbomen en mooie boulevards aan de Zwarte Zee. Schril contrast: daarna komt Moldavië, het armste land van en tevens leegste land van Europa.

In Roemenië wil ik een flink stuk onverhard gaan doen, om zo de mooie natuur van Roemenië zo optimaal mogelijk te bleven. Servië moet ook schitterend zijn.

We gaan weer lekker avontuurlijk doen. Ik zou zeggen, leun weer achterover en beleef mijn reis een klein beetje mee door de smakelijke verhalen.